Ortezy i stabilizatory stawu skokowego

Skręcenie kostki jest najczęstszym urazem kończyny dolnej i polega na uszkodzeniu tkanek miękkich. Według statystyk dotyczy do 33% wszystkich kontuzji. Do skręcenia stawu skokowego dochodzi najczęściej w wyniku patologicznego przekręcenia stopy podczas biegu, skoku, czy szybkiego kroku przy złym ustawieniu stopy (oparcie o zewnętrzną krawędź stopy). Najczęściej uszkodzona zostaje torebka stawowa oraz struktury więzadłowe stabilizujące kostkę. Chrakterystyczne są nawracające mikrourazy i kolejne kontuzje, szczególnie jeżeli poprzednia nie została wyleczona. Orteza stawu skokowego zapewnia mu właściwe mechaniczne warunki do procesu rekonwalescencji. Główne objawy kontuzji to znaczny obrzęk, ocieplenie, krwiaki, dolegliwości bólowe, tkliwość, ograniczenie ruchomości czy brak stabilności. W wyniku poważniejszych upadków może również dojść do zwichnięcia, które powstaje w wyniku przesunięcia się powierzchni stawowych względem siebie. Elementy po zwichnięciu nie wracają na swoje prawidłowe pozycje i wymagają interewncji lekarza (zabieg operacyjny) lub innego specjalisty, który potrafi nastawić przestawione struktury kostne.

I stopień – niewielkie naciągnięcie więzadeł i torebki staweowej bez makroskopowych pęknięć. Objawia się lekkim obrzękiem i bólem, wrażliwością przy dotyku oraz trudnościami w poruszaniu się. Minimalna utrata funkcji, brak krwiaków czy niestabilności. Ból nie nasila się przy obciążeniu kończyny. Ten stopień uszkodzenia wymaga stabilizatora stawu skokowego na 10-14 dni.

II stopień – umiarkowane uszkodzenia manifestujące się średniego natężenia dolegliwościami bólowymi. Obecna jest odczuwalna niestabilność, sztywność, obrzęk i niemożność obciążenia kończny. Dochodzi do częściowego zerwania widocznego makroskopowo. Kostka jest obrzęknięta i tkliwa przy dotyku. Często widoczne sa siniaki. Wymaga unieruchomienia i zastosowania ortezy stawu skokowego na 3-6 tygodni w zależności od charakteru uszkodzenia i leczenia.

III stopień – ciężkie całkowite zerwanie więzadeł bocznych. Wyraźny jest krwiak, kostka jest bardzo obrzeknięta. Dolegliwości bólowe są bardzo dotkliwe i ostre przy jakimkolwiek dotyku. Staw skokowy traci swoją funkcję, niemożliwa jest przenoszenie obciążeń na stopę, widoczne są nieprawidłowe ruchi kostki, niestabilność, zasinienie. Konieczna jest operacyjna rekonstrukcja więzadła i unieruchmienie na 4-6 tygodni.

IV stopień – dochodzi do całkowitego oderwania więzadła wraz z oderwaniem cześci struktur kostnych.

Aby rozpoznać stopień uszkodzenia stawu skokowego trzeba skonsultować się z lekarzem specjalistą (ortopedą). Do postawienia rozpoznania niezbędne jest badanie fizykalne i badanie obrazowe (rezonans magnetyczny, ultrasonografia lub ewentualnie zdjęcie RTG).