Ortezy i stabilizatory kolana

Staw kolanowy jest drugim najbardziej obciążonym stawem w organiźmie człowieka, dlatego kontuzje kolana są powszechne. Uszkodzenia możemy podzielić na zewnątrzstawowe i wewnątrzstawowe. Zewnątrzstawowe dotyczą więzadeł i torebki stawowej. Urazy wewnątrzstawowe występują w postaci uszkodzenia łąkotek, elementów chrzęstnych i kostnych struktur wewnątrzstawowych. Do kontuzji kolana dochodzi najczęściej podczas uprawiania sportów i podczas niefortunnych upadków.
Zewnątrzstawowe uszkodzenia manifestują się niestabilnością kolana. Niestabilność zwiększa ryzyko poważniejszych urazów, które mogą doprowadzić do utraty funkcji kolana i bardzo dotkliwych dolegliwości bólowych. Nie jest prawdą, że leczenie zachowawcze częściej jest optymalnym rozwiązaniem po kontuzji zewnątrzstawowej. Stabilizatory i ortezy na kolano zmniejszą ryzyko urazów zarówno podczas procesu rekonwalescencji jak i profilaktycznie po wyleczeniu.
Wewnątrzstawowe uszkodzenia manifestują się wysiękami, krwiakami i zablokowaniem stawu w wyproście lub zgięciu. Do oceny tego urazu i interwencji niezbędne są badania obrazowe takie jak USG, rezonans magnetyczny czy diagnostyka artroskopowa. Uszkodzenia wewnątrzstawowe kolana prawie zawsze wymagają leczenia operacyjnego, najczęściej metodą artroskopową. Po zabiegu operacyjnych pacjent musi zaopatrzyć się w odpowiednią ortezę na kolano przed pełnym powrotem do sprawności.

Zwichnięcie rzepki - w tym urazie rzepka zmienia swoje położenie (najczęściej w kierunku bocznym). Konsewkencją tego uszkodzenia jest niestabilność rzepki i zwiększone ryzyko pogłębienia uszkodzenia i ponownych kontuzji. Rzepka często wraca do fizjologicznego stanu samoistnie, jednakże ponowne urazy zwiększają ryzyko, że podczas jej zwichnięcia mogą oderwać się części stawowe. Taki stan wymaga już leczenia operacyjnego, ponieważ oderwane elementy mogą wędrować po stawie i mechanicznie go blokować. Aby zabezpieczyć się przed ponownymi uszkodzeniami wrato zaopatrzyć się w ortezę lub stabilizator stawu kolanowego.

Naderwanie więzadła pobocznego przyśrodkowego - to uszkodzenie manifestuje się bólem umiejscowionym po wewnętrznej stronie stawu kolanowego. Ból nasila się najczęściej podczas jego wyginania do środka. Każdy niewłaściwy ruch w stawie kolanowym powoduje mikrouszkodzenia i nadwyrężenia naderwanego więzadła. Orteza kolana jest niezbędnym komponentem w procesie rekonwalescencji po naderwaniu więzadła pobocznego.

Zerwanie więzadła krzyżowego przedniego - do zerwania prowadzi poważny skrętny uraz stawu kolanowego, podczas którego większośc pacjentów odczuwa istotne nieprzyjemne pękanie struktur wewnętrznych stawu. Uraz manifestuje się rozległymi dolegliwościami bólowymi stawu oraz niekiedy "uciekaniem" kolana. Przy zerwanym więzadle krzyżowym zawsze należy podjąć leczenie, ponieważ nieleczone zerwania więzadła krzyżowego prowadzi do niestabilności, która prędzej czy później prowadzi do pogłębienia uszkodzenia przy następnej kontuzji. Zerwane więzadło wymaga ortezy lub stabilizatora kolana, który zabezpieczy pacjenta przed ponowną kontuzją, która może być bardzo dotkliwa w skutkach.

Kontuzja łąkotek - w uszkodzeniu łakotki bocznej ból umiejscawia się po zewnętrznej stronie kolana, natomiast przy łąkotec przyśrodkowej źródł bólu lokalizuje się po wewnętrznej stronie stawu kolanowego. Dolegliwości bólowe są dotkliwe przy chodzeniu i kucaniu. Nieleczona dysfunkcyjna łąkotka niszczeje prowadząc do pogłębienia urazu. Ból nawraca z coraz większym natężeniem. Pogłębiające się uszkodzenia przyspieszają powstawanie zmian zwyrodnieniowych. Skrajnie uszkodzona łąkotka uniemożliwia całkowite wyprostowanie stawu z powodu jego mechanicznego zablokowania. Każdy uraz łąkotek wymaga wizytu u lekarza oraz zakupu ortezy na kolano wybranej przez specjalistę.